Bloggið

Fórum í gær á Gili Gulu (sushifæriband dauðans). Mmmm. Frekar fyndinn hópur sem við fórum með svona eiginlega óvart. Ein af þeim sem ég vinn fyrir heima á Íslandi var stödd í London á leið til Frakklands í kastalapartí. Já já, alveg eins, he he. Hún, eins og þær báðar sem ég vinn fyrir eru yndislegar konur og alltaf jafn gaman að fara með þeim eitthvað út, hvort sem þær eru á Íslandi eða annars staðar. Þær eru MJÖG hressar :) En já ég fékk sms í gærdag varðandi það hvort við værum ekki til í sushi. Jú heldur betur, sláum aldrei hendinni á móti sushi frekar en alkahólistinn á móti áfengi. Við trítluðum niður í bæ, fengum okkur kaffi og svona og hittum svo bæði hana (yfirmann minn) og manninn hennar. Við ákváðum að labba af stað og byrja bara þar sem fleiri ætluðu svo að bætast í hópinn. Við sem sagt enduðum 9 við 6 manna borð og í hópnum voru fyrrverandi samnemandi hennar úr Mastersnámi hér í UK (franskur), stjúpbróðir hennar (íslenskur), vinkona (sænsk eða þýsk), ein frænka og maðurinn hennar (Íslendingar). Sko. Jóhannes sat næstur færibandinu og yfirleitt þegar hann situr við það, koma stór skörð í færibandið og starfsmenn Gili Gulu hafa sig alla við (með kvíðasvip og svitaperlur á enni) að fylla á bandið. Það var orðið svoleiðis í lokin að starfsmenn voru farnir að setja í stað sushis, Sojasósu, Wasabikrukkur og eitthvað svoleiðis rugl á bandið og við vitum ekki alveg hvort það var til að rugla Jóhannes í ríminu, til að stríða okkur eða hvað. En já sem sagt það var ekki á bætandi að við værum 9 á einu borði. Við eiginlega þurrkuðum færibandið upp. Ein og ein vesæl rækja sigldi fram hjá okkur. Ég er ekki að skrökva því, ég held hún hafi skolfið úr hræðslu við okkur :) Annars vorum við hrædd um að sumir kæmust ekki á áfangastað, eiginmaður konunnar sem ég vinn fyrir fór og náði í fólk af Leicester Square lestarstöðinni og var aaaaansi lengi á leiðinni. Það voru nokkrir möguleikar hér: A) hann hefði verið numinn brott (ólíklegt nema hann hafi verið ginntur með bjór), B) gleymt sér og farið á pöbb (ekkert ólíklegt), C) villst (mjög líklegt), D) týnt farsímanum og ákveðið að bíða á pöbb (sérlega líklegt) og E) farið í búðarráp (ekki fræðilegur möguleiki nema B hafi spilað rullu) en ekkert af þessu reyndist rétt. Það sem gerðist var að hann hitti indverskan dverg (okkar maður er yfir 2 metrar og RUMUR) sem vildi snúa okkar manni í trúmálum út frá einhverjum Billy Graham pælingum. Sá var svo hrifinn af dvergnum (hefur eflaust hugsað sér að hafa hann á öxlinni) að hann ætlaði ekkert að skilja við hann. Það tókst þó að draga hann frá dvergnum og hann komst á áfangastað þar sem honum var tekið vel.

Þetta var hin fínasta kvöldstund og góð upphitun fyrir Jónsa og Auðun www.audunol.com sem eru að koma í heimsókn. Við ætlum að sjálfsögðu að kíkja á Gili Gulu en það verður upphitun fyrir 2 sushiboð sem eru plönuð þegar ég fer heim í næstu viku. Veiiiiii sushi.

Hef ákveðið að skipta um lögheimili. Mun framvegis taka við pósti á 22 Torrington Place, WC1 7HJ. Ástæðan? Fann búð sem er eins og heil pláneta. Hún er FABULOUS. Við erum að tala um himnaríki fyrir hollustuspírur eins og mig. Svona 100 X stærra en Heilsuhúsið og 100 x ódýrara (svona hér um bil). Þarna er allt lífrænt ræktað, það er bakarí, bókabúð, kaffihús, kjötvörur af happy hænum og öðrum hamingjusömum dýrum, hlaðborð með mörgum réttum til að kaupa úr og heil verslun auðvitað með lífrænt ræktuðum og framleiddum vörum. GEÐVEIKT. Búðin heitir Planet Organic (Lífræn Pláneta) og ber nafn með rentu. VÁ. Ok hún er ekki eins ótrúlega flott og girnileg og Whole Foods Market http://www.wholefoodsmarket.com/ í USA en samt sem áður Gorgeous. Reyndar í mjög svipuðum stíl og Fresh and Wild http://www.freshandwild.com/ (sem er nú ekki slæmt) sem er ein uppáhalds búðin mín í London. Þessi búð sem ég var að uppgötva er rétt við Tottenham Court Road. Ef maður labbar upp Oxford Street í átt að Centre Point (frá Marble Arch) og beygir upp Tottenham Court Road, þá er hún á hægri hönd. Maður beygir bara inn á horninu á Habitat og Barclays bankanum!! Veiii við ætlum að kíkja næsta sunnudag í heilsuleiðangur!

Já af öðrum málum er það svo að frétta að ég er búin að kaupa ný eldhússkæri í staðinn fyrir þau sem innbrotsþjófarnir tóku. Þau eru beittari og stærri en þau sem við áttum og kostuðu bara 300 kall í Indverjabúð. Vildi sem sagt ekki mæta innbrotsþjófum með þessi :-( Hlakka til að fara að klippa allt sem ég hef ekki getað klippt að undanförnu. Ótrúlegt hvað mann vantar skæri oft!

Aumingja Brasilíubúinn sem var plantað við hliðina á mér á skrifstofunni. Ég er með mestu reynsluna af starfsfólkinu hér á skrifstofunni í London svo því er plantað við hliðina á mér og ég er yfirleitt ungamamma í svona viku. Öllu heldur held ég að nýju fólki sé alltaf plantað við hliðina á mér til að láta það "Þola Sigs" í viku ("Going through the Sigs-week"). Er sko stundum kölluð Sigs hér). Ef nýtt fólk þolir viku við hliðina á mér, þá er það nokkurn veginn seif. Ég er sem sagt ekkert voðalega mikið fyrir að tsjatta og nenni yfirleitt ekki að blaðra við neinn nema sé talað við mig af fyrra bragði og vil að fólk sé að vinna vinnuna sína, þoli ekki hangs og rugl og ég hef yfirleitt það mikið að gera að ég hef ekki tíma fyrir eitthvað bull (já já ég veit ég á að vera opnari og allt það, er alltaf að reyna). Það hlýtur að taka á taugarnar fyrir nýtt fólk hehe. Einn gerði þau mistök að spyrja mig fyrsta daginn sinn þegar hann ætlaði að fara út í hádegismat. "Er kalt úti". Ég svaraði auðvitað: "Ok skilgreindu kulda" því í fyrsta lagi veit ég ekki hvað honum finnst kalt (komandi frá Frakklandi) og í öðru lagi er mér alltaf kalt svo það er ekki hægt að spyrja mig um hitastig. Hann var ekkert rosalega hrifinn af því svari og finnst ég eflaust merkileg með mig en ég meina hvað átti ég að segja. Ég gat í alvörunni ekki svarað spurningunni nema fá meiri upplýsingar :(

Aumingja brasilíski strákurinn sem var að byrja í síðustu viku sat svo við hliðina á mér í 2 daga. Veit ekki hvort hann gafst upp og lét færa sig eða hvað en hann sagði við mig fyrsta daginn sinn: "Það er kalt hérna í London". Ég sagði "já ég veit, þess vegna er ég í Merino ullarpeysu, bómullarpeysu og annari þykkri peysu utan yfir, með ullartrefil og í ullarsokkum, það er skítkalt og ég er að krókna úr kulda, eins og alltaf". "Já eins gott að maður klæði sig" sagði strákgreyið á mjög bjagaðri ensku. "Já eins gott, því annars deyr maður bara úr kulda". "Hvaðan ertu annars?". "Ég er frá Íslandi". "Íííííís-landi?". Hann horfði á tölvuskjáinn og sagði ekki meir. Hann horfði af og til á mig yfir daginn og sagði ekki neitt við mig og hefur voða lítið sagt við mig, enda innpakkaður í dúnúlpu mest allan daginn. Við erum góð saman í kuldakastinu á meðan hinir eru á bol. Held hann hafi í alvöru haldið að ég væri að gera grín að honum því flestir halda að vetrartíminn í London sé eins og hitabylgja yfir sumartímann á Íslandi, sérstaklega þeir sem koma úr 40 stiga hita í Brasilíu he he. Er annars að spá í að setja upp skilti á skrifborðið mitt: "Engar veðurupplýsingar fáanlegar hér" :)

 

Jóhannes er að uppfæra bloggið mitt svo ef verða einhverjar truflanir á útsendingu næstu daga þá "afsakið hlé" bara :) Þið ættuð ekki að verða vör við neitt en EF svo skyldi vera þá vitið þið af hverju.