Bloggið

Við hjónakornin skruppum út að borða síðastliðinn föstudag (það er ekkert betra en að stinga af út í myrkrið, vita af einhverju spennandi að smakka handan við hornið og vita af börnunum í góðum höndum). Við höfum ætlað okkur að fara lengi en ekki látið verða af því fyrr en núna. Við urðum ekki fyrir vonbrigðum. Við fórum sem sagt á Ottolenghi (sem þið gætuð kannast við út frá Ottolenghi, Plenty og Jerusalem uppskriftabókunum). Ottolenghi notar mikið grænmeti, allt ferskt, helst ekki aðflutt og almáttugur, maturinn er dásamleg bragðsprengja.

Ottolenghi er dýr en kannski ekki miðað við marga aðra staði. Mælt er með 3 diskum á mann (það eru ekki forréttir og eftirréttir eins og tíðkast, maður fær sér nokkra diska í staðinn) og ég náði að borða 2 en Jóhannes hefði hæglega getað borðað 4 eða fleiri. Þetta er svo sem ekki spurning um að belgja sig út heldur fara þægilega saddur frá borði (eins og alltaf). Mig hefði langað að prufa fleiri rétti en það hefði verið græðgi. Hérna eru nokkrar myndir sem eru svo sem ekki í góðum gæðum en þær eru teknar á símann minn. Athugið að aðalborðið er langborð fyrir miðju staðarins og sést ekki á myndunum. Ég mæli hiklaust með því að prufa staðinn (aðeins hægt að panta borða á Islington staðnum) og þá þarf að panta með góðum fyrirvara (oft nokkurra vikna). Annars má koma við og grípa með sér eða reyna að fá borð fyrir hádegismat.

Ottolenghi séð innan frá

Einnig séð utan frá, krítartaflan fræga sem er framan á Plenty bókinni sést þarna í hægra horni

Sýnishorn af matseðlinum sem breytist daglega

Meiri matseðill....slef

Ég næ engan veginn að festa á filmu fallegt útlit né dásamlega bragðið af matnum

Horft í átt að útidyrunum og eftirréttarborðinu

Nýjasta bók þeirra félaga Yotam Ottolenghi og Sami Tamimi, Jerusalem

Þessi krullhærða og græneygða afmælisskonsa er 3ja ára í dag. Hér er mynd af henni að hjálpa mömmu við matargerðina (eins og gerist oft). Alltaf er hún tilbúin til að „smakka til”. Hún er búin að biðja um hráfæðisköku í afmælisveislunni (carobköku með ávöxtum) og mamman verður við þeirri bón. Þessi stúlka hefur aldrei á ævinni bragðað á sælgæti, súkkulaði, skyndibita, ís, hefðbundnum kökum né annarri óhollustu og er líklega (vonandi) ekki verri fyrir vikið!

Til hamingju með afmælið litla mín!

Oft er ég spurð að því hver skilgreining á „góðri heilsu“ sé. Þetta er góð spurning því hver og einn hefur ólíkt svar. Sumir vilja meina að það að vera grannur sé merki um góða heilsu. Það getur verið svo, en er ekki algilt (fólk getur verið haldið alls kyns sjúkdómum þó það sé grannt). Aðrir vilja meina að það að geta hlaupið maraþon sé vísbending um góða heilsu. Það er pottþétt að gott úthald o.fl. þarf í maraþonhlaup. Svo eru sumir sem segja sjósund vera eingöngu fyrir hreystimenni (efast ekki um það í eina mínútu....ég þarf að hita baðherbergið upp áður en ég fer í sturtu....að sumri til).

Mín skilgreining á góðri heilsu er svona: „Að geta sinnt daglegum athöfnum (s.s. þrífa, ganga, versla í matinn o.fl.), að geta sinnt áhugamáli sem krefst hreyfingar (s.s. gönguferðir, klifur, hjólreiðar o.fl.), að geta leikið við börnin/barnabörnin með góðu móti“. Að mínu viti þarf ekki að uppfylla öll þessi atriði, nægilegt er að uppfylla eitt, og maður má ekki liggja farlama í líkamanum daginn eftir vegna hjartavandamála, stirðleika eða annarra krankleika.

Þið sjáið að kílóafjöldi er ekki inn í þessarri skilgreiningu, en er þó innifalinn þ.e. það eru ekki margir sem geta t.d. sinnt áhugamáli sem krefst hreyfingar, ef kílóin eru margfalt umfram það sem hollt gæti talist. Ég vil þó ekki setja neinn ákveðinn kílóafjölda því hver og einn finnur sín takmörk. Það má þvarga fram og til baka um þessa skilgreiningu en við skulum bara hafa hana á bak við eyrað.

Ok. Ég get með góðri samvisku sagt að ég sé við góða heilsu. Ég get sinnt daglegum athöfnum og leikið við börnin, án þess að finna fyrir því né blása úr nös. Ég get reyndar ekki gert neitt sem krefst áreynslu á hné (því vinstra hnéð er ónýtt) en það skiptir ekki máli, ég er almennt við góða heilsu. Í dag hélt ég samt að ég myndi gefa upp öndina....og ég er enn að jafna mig.

Ég fór með eldra eintakið á stóra rólóinn í dag (ég hef hana heima á fimmtudögum til að spara pening....dagvistun í Bretlandi er reiknuð í hundruð þúsundum, ekki tugþúsundum). Stóri rólóinn er Coram‘s Fields, mjög skemmtilegur staður. Þar eru fullt af rólum og rennibrautum o.fl. skemmtilegu. Ég reyni alltaf að taka þátt í því sem dóttirin (að verða þriggja ára) er að gera, hvort sem það er að fara í rennibraut, klifra, hanga í köðlum eða hvað. Þetta er ein af mínum skilgreiningum á góðri heilsu, að geta tekið þátt í leik barnanna. Ég held að það sé afar mikilvægt upp á að hvetja til hreyfingar og að barnið fái gæðastundir sem ekki felast í öðru en að „vera til“. Dóttirin sem sagt sá rólu sem hún var ólm í að prófa. Ég samþykkti enda veit ég ekkert skemmtilegra en að sitja í rólu. Rólan er þannig að hún hangir eins og í grind og svo situr maður í körfu og snýst í hringi. Við lágum í rólunni og snerumst í hringi. Það var ægilega gaman og skríkirnir sem komu upp úr litla búknum staðfestu það. Eftir nokkrar mínútur fór þó að renna á mig tvær grímur. Ég stoppaði róluna, sat á brúninni og var komin að því að kasta upp. Ég stóð upp og þurfti að halda mér í staur á meðan ég íhugaði að láta vaða í hettuna á flíspeysu barnsins. Ég staulaðist áfram og sá stjörnubjartan himinn (þetta var um miðjan dag) svo fuku himnarnir hjá í gráblárri og svo fagurgrænni móðu, ég heyrði hanagal (ok það er reyndar fiðurfénaður á svæðinu) og ég taldi víst að nú væru mínar síðustu mínútur að líða hjá. Á meðan ég hélt í staurinn hljóp litla dýrið af stað, í þráðbeinni línu og hrópaði „mamma, mamma, prófum ÞESSA rólu“.....og ég tautaði með gubbubragðið upp í mér: „ok.....ef ég má hringja á sjúkrabíl“.....Heimferðin var martröð.....mig sundlaði og svimaði og aldrei hafa bílarnir í London keyrt jafn hratt fram hjá mér og aldrei hefur sótthreinsilyktin af gosbrunninum í Russel Square (þeim sem dúfurnar sækja í), verið jafn megn.

Síðan þetta gerðist eru liðnir 5 klukkustundir og ég er ekki enn búin að jafna mig....mér líður eins og innyflin séu enn á hreyfingu, hausinn sömuleiðis. Kannski er þetta aldurinn, kannski losna innyflin? (mér líður þannig...eins og ég hafi verið á 1300 snúningum í þeytivindu).....en mikið svakalega vildi ég, að ég gæti hlaupið í beinni línu eftir að hafa snúist í hringi í 5 mínútur. Það hlýtur að vera merki um góða heilsu....

Pride ísdrykkurinn

Það er óhætt að segja að Pride ísdrykkurinn hafi slegið í gegn. Ég held að fáar uppskriftir hafi fengið jafn mörg „likes" á Facebook og fáar uppskriftir hafa verið skoðaðar jafn oft á stuttum tíma. Ísdrykkurinn var svolítinn tíma í undirbúningi en aðalvandamálið var blái liturinn sem nánast ómögulegt er að gera fljótandi....þess vegna fór ég þá leið sem ég fór. Þið getið lesið allt um drykkinn með því að smella á tengilinn undir myndinni.