CafeSigrun - Besti vefurinn í flokkinum: Besta blogg/myndefni/efnistök 2010

Ég var að horfa á upptöku af verðlaunaafhendingu íslensku vefverðlaunanna áðan (kærar þakkir Einar Þór ef þú lest þetta). Það var magnað að sjá vefinn sinn á þessum risastóra skjá (ég er jú vön að sjá hann bara á tölvunni minni) og það var magnað að heyra umsögn dómnefndar líka. Mér þótti reglulega vænt um umsögnina. Það sem mér þótti samt skemmtilegast af öllu var að heyra dynjandi lófatakið þegar úrslitin voru kunngjörð. Þá roðnaði ég pínulítið en það var allt í lagi því enginn sá til. Mér finnst líka svo skrýtið að fólk klappi því ég verð alltaf jafn hissa þegar einhver þekkir vefinn minn. Ég hefði alveg getað ímyndað mér að úrslitin hefðu verið lesin upp og svo hefði ekkert heyrst í salnum nema hóst og ræskingar, svona hrikalega neyðarlegt dæmi og ég að deyja í sætinu mínu. Ég hefði aldrei búist við dúndrandi lófaklappi. Ég fæ líka verðlaunagrip sem getur verið stofustáss (svona næstum því eins og Óskarinn). Verst að við eigum enga arinhillu því allir sem vinna verðlaun og eru frægir geyma verðlaunagripina sína á arinhillu. Ég verð bara að hafa minn fyrir ofan eldhúsvaskinn, svona sem hvatningu.

Síðast vann ég verðlaun í Gæðingakeppni Gusts árið 1990 held ég (á hestbaki sem sagt fyrir þá sem ekki þekkja til). Ég varð í öðru sæti á góðum hesti sem ég fékk lánaðan. Það munaði litlu að ég ynni þá og auðvitað er miklu skemmtilegra að lenda í fyrsta sæti. Mér leiðist samt að keppa í einhverju nema ég eigi séns á að vinna. Mér leiðist að keppa einungis „til að taka þátt og hafa gaman” og dáist að fólki sem getur slíkt.

Ég hef unnið verðlaun í ljóðakeppni, smásögukeppni, myndlist, fótbolta, fimleikum og slatta í hestunum. Ég var í marki í fótbolta, hundleiddist og náði að verja eitt glæsilegt mark með því að setjast óvart á boltann og þar með vann liðið sem ég var að keppa með. Fimleikaverðlaunin voru „besti maður fimleikaskóla” eitt sumarið og ég var hrikalega stolt því ég lagði mikið á mig. Líklega hefur þó mesta vinnan farið í að vinna nýjustu verðlaunin þ.e. „Besta blogg/myndefni/efnistök 2010” því það er svo ótrúlega mikil vinna sem felst í því að halda úti svona vef, sérstaklega með fjölskyldu og í vinnu. Þetta er því góð hvatning fyrir okkur til að halda áfram. Ég segi okkur því án Jóhannesar væri auðvitað enginn vefur til (hann er jú sá sem límir allt saman með forritun). Bestu verðlaunin mín í gegnum árin eru samt fallegu ummælin sem fólk skilur eftir eða hrós-tölvupóstarnir sem ég fæ frá ókunnugu fólki. Það eru lang bestu og verðmætustu verðlaunin og þau sem mér þykir vænst um og eru mesta hvatningin.

Hér má lesa umsögn dómnefndar um vefinn: