Bloggið

Já þetta er ekki gott afspurnar. Eftir síðustu tvær flugferðir mínar hafa menn labbað út úr flugvélinni með hálsríg eftir að hafa verið nálægt mér :) Hljómar kannski verr en það er í raun sko. Málið er að síðustu tvö skiptin (annars vegar á leiðinni út til London síðast) og núna heim til Íslands sátu þessir menn við hliðina á mér og blöðruðu allan tímann. Annar þeirra, sá fyrri átti sæti við hliðina á mér og hann blaðraði allan tímann um heima og geima, mjög skemmtilegt að heyra álit hans á Íslandi sem hann dýrkar. Við Jóhannes hittum hann svo í síðustu viku og hann gaf okkur ljósmyndir sem á síðar að selja í mjög takmörkuðu upplagi fyrir fúlgur fjár eins og hann sagði sjálfur. En ég var búin að segja ykkur frá þessu öllu saman.

Á Heathrow núna síðast gaf sig á tal við mig ungur maður sem spurði mig hvort ég væri íslensk (ég var á kafi ofan í bókinni minni) og játti ég því. Af minni alkunnu félagslyndi sagði ég ekki meir og hélt áfram að lesa, fannst reyndar skrítið að hann hefði vitað að ég væri íslensk (sá það á bókinni minni). Svo kom í ljós að hann átti sæti í 19F og ég í 19A og þar sem sætið var hinu meginn við ganginn, ákvað hann að færa sig og setjast við hliðina á mér. Ég er hætt að fá frið til að lesa bækur lengur :( Hann rabbaði líka um heima og geima og var að koma til Íslands í fyrsta skipti eftir að hafa langað í mörg ár. Hann var Ástrali og fannst ægilega spennandi að fá að vita allt um land og þjóð, búinn að ferðast út um allan heim nánast. Í annað skipti á mánuði þurfti ég því að þylja upp allt sem ég vissi um Klakann. Í lok ferðarinnar sagði hann alveg eins og Bretinn sagði "Úff ég er kominn með hálsríg af því að tala svona lengi við þig" (vorkenni þeim ekki neitt, þeim er nær að tala svona mikið). Þetta var svo sem skemmtilegur strákur og við hittumst á Kaffitár daginn eftir þar sem ég þurfti að sjálfsögðu að fá að vita svarið við "Há dú jú læk æsland). Það var fínt og "hí læks æsland verí möts" nema finnst Íslendingar helst til brjálaðir á skemmtistöðunum.

Það er gaman að kynnast fólki auðvitað en ég hef ekki verið dugleg við að gera mikið af því, vil yfirleitt vera látin í friði með bókina mína, mér leiðist yfirleitt fólk svona almennt eins og flestir vita sem mig þekkja og finnst yfirleitt tímaeyðsla að tala við fólk sem ég þekki ekki mikið. Ég hef samt tekið þá afstöðu að vera ekki eins brjálæðislega afundin ef ég er spurð út í land og þjóð eins og ég hef hingað til verið og reyna að vera landi og þjóð ekki til skammar :) Það virðist vera skilti á mér þessa dagana sem segir eitthvað varðandi þessa nýju stefnu mína, a.m.k. eru tveir menn með hálsríg eftir mig og ein stúlka fékk fyrirlestur um Ísland, hvað ætti að varast, hvað væri skemmtilegt að gera o.s.frv. síðast þegar ég var á Heathrow.

Kannski að maður kynnist einhverjum milljarðarmæringi sem vill endilega arfleiða mann að öllu sínu (bara svona af því maður er svo skemmtilegur). Þá má maður náttúrulega ekki vera eitthvað fúll sko.

Já munið þið eftir ljósmyndaranum (og pabba hans, orustuflugmanninum) sem tók mig tali í flugvélinni á leiðinni til London frá Íslandi síðast? Hann hefur sem sagt haldið sambandi síðan hann kom til London og við hittumst í gær. Ég, Jóhannes og ljósmyndarinn hittumst á kaffihúsi og spjölluðum, aðallega um ljósmyndun og Ísland. Hann tók margar ofsalega fallegar myndir af Íslandi og ætlar meira að segja gefa okkur "limited edition" mynd sem hann ætlar að selja í framtíðinni. Hann ætlar að vera með heimasíðu þar sem hann selur þessar myndir. Hann var með hana í bílnum en gleymdi að láta okkur fá hana (ætlar að senda hana). Það verður gaman því við erum búin að sjá myndina sem hann ætlar að gefa okkur. Myndin er af Eyjarfjarðará og er eins og hún sé tekin í svart hvítu en er samt í lit.

En já ég sem sagt hélt að maðurinn væri ljósmyndari enda sagði hann í flugvélinni að hann væri að taka ljósmyndir á Íslandi og það hefði verið aðalástæðan fyrir þessari ferð sem og fleirum. Svo kemur í ljós að maðurinn er ekkert ljósmyndari að atvinnu heldur er hann arkitekt og hönnuður og er með fyrirtæki sem hefur skrifstofur m.a. á Indlandi, í London, Ástralíu, Nýja Sjálandi og á fleiri stöðum. Hann hefur hannað byggingar og innvols út um allan heim. Hann hlýtur að vera ágætlega efnaður því hann á íbúð í Ástralíu, við strönd sem hann notar í fríinu sínu, sem og íbúð á Englandi. Hann á líka nýjustu týpuna af Porsche Boxter sportbíl sem er ekki ókeypis. Tímann í fríunum sínum notar hann til að taka ljósmyndir neðansjávar, sem og landslagsmyndir og svo selur hann þær. Hann sem sagt er að lifa lífinu okkar, bastarður :)

Nei nei það er alltaf gaman að hitta nýtt fólk, sérstaklega fólk sem talar fallega um Ísland :) Við ætlum að reyna að hitta hann aftur til að taka myndir með honum, fá svona tips eins og hann gaf okkur í gær varðandi ljósmyndun og svoleiðis, alltaf gagnlegt þar sem við höfum áhuga á því að þramma um fleiri fjöll í framtíðinni og mættum alveg bæta við þekkinguna okkar sko. Hann hefur líka áhuga á að fara til Afríku og ætlar að reyna að koma til Íslands um jólin til að taka vetrarmyndir. Við ætlum líka að skiptast á íbúðum í framtíðinni, í fríunum okkar, við getum verið á ströndinni í Ástralíu og hann getur verið í íbúðinni okkar á Íslandi á meðan (eigum reyndar ekki íbúð eins og er). Hann veit það reyndar ekki enn þá að ég er að plana þetta he he.

Í frétt Morgunblaðsins segir í morgun:

ööööööö JÁÁ. HALLÓ. Þessi viðbjóður á að vera í nammideildinni, ekki með morgunmatnum, ég er búin að vera að rífast (í öllum sem vilja heyra) yfir þessu í mörg ár. Voða er fólk eitthvað seint á sér.

Það sem alvarlega vantar í grunnskóla landsins er næringarfræði og kennsla í lestri og skilningi á innihalds matvöru. Afhverju ætti fólk að hafa áhyggjur af því sem það borðar ef það hefur hvort eð er ekki hugmynd um það sem það er að láta ofan í sig? Fyrir þá sem eru vanir að skoða innihald matvöru ef hún er í pökkum, sjá t.d. að sykur er í efstu sætum morgunkorns, ekki hafrar, rúsínur, bygg, maís o.s.frv. Það er sykur og hann kallast alls kyns nöfnum eins og "sugar", "clucose syrop", "clucose", "sucrose", "dextrose" o.s.frv. Þetta var ástæðan fyrir því að ég gafst upp á morgunkorni á Íslandi (annað hvort smakkaðist það eins og pappi því það átti að vera svona "heilsumuesli" (my ass), það var hlaðið sírópi eða hunangi eða það var innfluttur viðbjóður. Ég bjó því til mitt eigið (uppskrift á vefnum mínum ef þið hafið áhuga) og var mjög sátt við að borða ekki mikið unna matvöru og hún bragðaðist bara fínt að auki. Það er afar mikilvægt að mínu mati að fólk sé læst á innihald matvöru, hvort sem það er á ensku, íslensku eða öðru tungumáli Það sem veitir mér samt mestu gleðina er að ég VEIT hvað ég er að láta ofan í mig (svona eins nálægt því og ég kemst a.m.k.). En það að kunna að lesa innihald, hjálpar mikið til við að ákvarða hvort varan sé holl eða ekki og það skiptir máli finnst mér að krökkum sé kennt þetta snemma. Fyrir utan það, afhverju ætti maður ekki að vita hvað maður er að láta ofan í mallakútinn sinn? Upp með næringarfræði í skólum.

Já ég bakaði ostaköku í gær. Svo sem ekki merkilegt nema fyrir þær sakir að hún var svo grátlega góð (þó ég segi sjálf frá) að við horfðum bæði á eftir afgagngnum af henni í ísskápinn með trega og söknuði. Ég segi "afgangnum" svona eins og það sé bara kasjúal thing en heldur betur ekki. Við vorum búin að sitja í kringum hana dáldið lengi eftir fyrstu sneiðARNAR og sátum svo með skeið og "snyrtum hana aðeins". Við vorum svona eins og Chandler og Rachel í Friends í einum þættinum þar sem þau eru að hreinsa ostakökunasem datt í gólfið, með gaffli.

Málið er að Jóhannes spottaði Curd ost í búðinni síðasta laugardag, eitthvað sem ég hef ekki séð lengi. Curd cheese er ystingur eða hleypiostur (eina þýðingin sem ég fann) og er svona eins og blanda af fitusnauður rjómaostur (aðeins 12% fita í 100 grömmum). Úr þessu ásamt kvargi (Quark) eða skyri má búa til GEÐVEIKAR ostakökur. Því miður fæst Curd ostur ekki heima á Íslandi svo ég viti, þyrfti að finna eitthvað í staðinn.

Ostakakan er annars fitusnauð og ef maður finnur hollt hafrakex þá er hún aldeilis fín og holl. Það er enginn rjómi í henni né rjómaostur og ekkert smjör, enginn viðbættur sykur og aðeins 2,5 mtsk af ólífuolíu! Það eina óholla í henni er hafrakexið (hægt að finna hollt hafrakex) og svo 3 egg en þau drepa mann nú varla svona nokkur.

Ég er búin að bíða í allan dag eftir að komast heim og fá mér meiri ostaköku. Mmmmmm, bara vona að Jóhannes sé ekki búinn með hana. Hann ætti þá ekki langa lífdaga fyrir höndum :)

Já uppskriftin er hér fyrir þá sem vilja skoða Uppskriftina að Ostakökunni