Frá dýri til disks

Ég hef verið grænmetisæta í 10 ár. Áður en þið segið "ohh ein af þeim sem er alltaf að auglýsa það" þá er ég akkúrat andstæðan. Ég er grænmetisæta fyrir mig en ekki aðra. Ég minnist aldrei á það af fyrra bragði og er aldrei með yfirlýsingar um hvað brokkolí sé dásamleg fæða o.s.frv. Stundum get ég þó ekki annað en hrist hausinn og nöldrað.

Það eru nokkrar ástæður fyrir því að ég er grænmetisæta. Fyrst og fremst er um velferðarsjónarmið dýra að ræða. Ég þverneita að kaupa eða meðhöndla kjöt sem ekki kemur af dýrum sem átt hafa góða ævi. Margir hlægja að mér þegar þeir segja "ha...hænur...þurfa þær að vera hamingjusamar, djö...... vitleysa". Mér stekkur hins vegar ekki bros. Það hlýtur að vera siðferðisleg skylda allra foreldra að kynna fyrir börnum sínum hvaðan afurðin/maturinn sem borin er á borð, kemur? Eða mér finnst það skylda hvers foreldris.......dæmi hver fyrir sig. Önnur ástæða fyrir því að ég er grænmetisæta er sú að mér finnst kjöt ekki gott (enda orðin afhuga því), þriðja ástæðan er svo sú að kjötneysla meikar engan sens fyrir umhverfið. Á eftir bílum menga landdýr og þá helst beljur mest af öllu. Áður en þið segið mér að kjöt sé nauðsynlegt fyrir okkur þá getur vel verið að sumum finnist það (og ég nenni ekki að rífast yfir því) en það er þá krafa á móti að neytt sé dýra sem ekki hafa þolað illa meðhöndlum.

Eftirfarandi myndband "farm to fridge" sem Hrund vinkona mín sendi mér í morgun er ágætis kynning á meðhöndlun dýra til neyslu. Þeir sem séð hafa myndbandið verða flestir alveg miður sín (þ.m.t. Jóhannes). Myndbandið er ekki fyrir viðkvæma (og ég meina það). Ég er búin að rífast yfir nákvæmlega þessu í 10 ár hér á Íslandi en fáir hlusta, margir hlægja og enn aðrir fussa. Ég hef hringt í framleiðendur, ég hef bloggað óteljandi skipti um þetta, ég hef hvatt kjúklingabændur til að selja hamingjusamar hænur...en ég er bara lítil, mjóróma rödd.

Ég bið ykkur um að taka 10 mínútur og horfa á myndbandið. Ég er ekki með því að hamra á að fólk gerist grænmetisætur eða hætti að borða kjöt. Það eina sem ég bið um er að þið kannski íhugið hvaðan varan sem þið eruð að neyta kemur. Vitið þið í raun eitthvað um upprunann? Meðhöndlun á henni? Ég veit að fjöldaframleiðslan er töluvert meiri í USA en hér en ekki láta ykkur detta til hugar að t.d. kjúklingar (í stórum búum) lifi góðu lífi hér. Fyrir utan það að í hvert skipti sem þið kaupið t.d. matvöru í búðinni sem framleidd er í Bandaríkjunum sem inniheldur egg, mjólk, gelatín o.s.frv...megið þið vera viss um að dýrin sem þið eruð að borða afurðir af hafa hlotið svipuð eða sömu örlög og dýrin í myndbandinu. Ég bendi ykkur líka á bókina Fast Food Nation í því samhengi. Íslendingar hafa einhverja rómantíska hugmynd um að öll framleiðsla á kjöti hér á landi sé með hamingjusömum lífrænt ræktuðum dýrum án rotvarnarefna, án stera, án sýklalyfja, með fullt af plássi, nægri hreyfingu o.s.frv. Think again. Annað sem ég vil benda á líka er að samkvæmt þróuninni í landbúnaði hér á landi færist framleiðsla á kjöti í átt að magni en ekki gæðum. Það er töluvert áhyggjuefni.

Það eina sem ég vil er þetta (nú er ég ekki að tala beint til ykkar heldur allra Íslendinga):

• Hugsið um afurðina sem þið eruð að fara að neyta. Vitið þið hvaðan dýrið kemur?
• Hugsið um hvort þið viljið að börnin ykkar borði dýr sem hlotið hefur slæma meðferð. Hafið þið samvisku í ykkur til að segja þeim frá því?
• Hvetjið þá sem selja kjöt (t.d. með því að senda tölvupóst) að bjóða upp á "hamingjusöm dýr" t.d. kjúklinga.
• Ekki vera alveg sama.