Af fréttaskekkju og Frankenstein
Mér finnst alveg magnað hvað fréttaflutningur er oft ýktur eða réttara sagt skekktur. Sem dæmi má taka hnífastungur í London. Ég hef verið spurð hvort að það sé ekki stórhættulegt að vera í London þessa dagana...uuuu jú örugglega ef maður er á vitlausum stað á vitlausum tíma. Það er aðallega tvennt sem pirrar mig:
1) Þessa dagana er rassía í London og fast tekið á öllum glæpum, sérstaklega hnífastungum. Þær fá því meiri umfjöllun en t.d. skotglaðir Londonbúar sem plaffa nágranna sína eða ættingja.
2) Þessar hnífstungur (og glæpir almennt) eru í fæstum tilvikum tilviljun eða þannig að þær hendi almenning. Í flestum tilvikum er um að ræða alræmd fátækrarhverfi (þar sem ALLIR eru á bótum og gera ekki handtak), glæpagengi, dópsala o.s.frv. Afar sjaldan lendir t.d. ferðamaður í honum krappanum ef hann er í sæmilegu hverfi.
Oftar en ekki heyrir maður af því að eiginmaður eða eiginkona hafi kálað maka sínum og jafnvel börnum. Allt er látið líta út fyrir að vera fullkomið þ.e. að fólkið búi í góðu húsi, í góðu hverfi, með góða vinnu o.s.frv. en þegar farið er að kafa nánar í fréttina (jafnvel mörgum vikum síðar) er málið aldrei svo einfalt. Það gleymdist að minnast á framhjáhöld, drykkju, eiturlyfjaneyslu, misnotkun, atvinnuleysi og svo jú fólkið átti víst heima í council house á estate (nokkurs konar fátækrahverfi). Það er auðvitað alls ekki þannig alltaf að vandræðafólk búi þar alls staðar, alls ekki.
Ég man eftir því að hafa lært aðeins um þessa skekkju í fréttaflutningi í sálfræði í HÍ og fannst hún áhugaverð. Munið til dæmis eftir James Bulgar (litla stráknum sem var drepinn á hrottalegan hátt af tveimur ungum strákum í Bretlandi). Málið vakti gríðarlega athygli, ekki síst vegna þess að strákarnir áttu að vera "fyrirmyndarstrákar" af "fyrirmyndarheimili" og það skildi bara enginn í þessu, sérstaklega ekki foreldrarnir. Málið er ALDREI svo einfalt og börn drepa/meiða ALDREI (nema í undantekningartilfellum) önnur börn nema það sé eitthvað VERULEGA mikið að á allan hátt. Enda kom í ljós mörgum mánuðum síðar að þetta voru engir venjulegir drengir og ekki frá neinu venjulegu heimili. Þeir voru pyntaðir og barðir, þeim var misþyrmt á allan hátt og ekki bara heima hjá sér, foreldrarnir voru fyllibyttur og ræflar. Það er engin afsökun en það er oft skýring. Þeir þekktu lítið annað en þennan veruleika og sáu lítið athugavert við að fá smá útrás. Það var bara ekki nógu athyglisvert að segja frá því í fréttunum....nema löngu seinna þegar málið var farið að dofna í fjölmiðlum. Ég mæli með bókinni "Children Who Kill" fyrir smá innsýn í þessi mál (kannski ekki skrýtið að mig dreymi illa á nóttunni he he).
Þetta minnir mig líka á Afríku og alveg hroðalega skekkju í fréttaflutningi. Það kemur ekkert frá álfunni nema slæmt; hungursneyð, óeirðir, stríð, fátækt. Aldrei er minnst á hið góða sem er að gerast á svo mörgum stöðum (þó við séum alltaf að reyna að vera dugleg að tala um það sem er gott þegar við erum á ferðinni þar). Sjaldnast er heldur talað um að Afríka sé 53 lönd sem eru sum eins ólík og Færeyjar og Pólland.
En back to me...ég skrölti í vinnuna í dag.. eins og Frankenstein. Hábölvað að sitja við skrifborð en ég nenni ekki að vera heima lengur. Svo er sófi í vinnunni sem ég gæti lagst í líka ef ég vil. Það var gott að komast út þó að tæki langan tíma (á reyndar heima í 2ja mínútu göngufjarlægð frá vinnunni en var í um 12 mínútur að labba þessa stuttu vegalengd. Ég get bara beygt hnéð 120° (úr 170°C) svo þetta ætlar að taka langan tíma.
Ummæli
04. jún. 2008
Góð færsla sem ég er alveg sammála :-)