Skrýtna London
Það er mikið af furðufuglum í stórborg eins og London og margt skrítið og skondið að sjá. Síðasti sólarhringur var engin undantekning þar á. Við skötuhjúin fórum sem sagt í smá göngutúr og ætluðum að fara á Bond Street stöðina á Oxford Street til að komast með neðanjarðarlestinni til London Bridge. Þá sáum við að Oxford Street var lokuð umferð nema gangandi fólks. Það er mjööög sérstakt. Fyrir þá sem ekki þekkja þá er Oxford Street margra kílómetra löng gata og mjög breið verslunargata, af mörgum kölluð aðal verslunargata London þar sem hægt er að finna allar búðir sem manni dettur í hug. Þetta er þó ekki skemmtilegast verslunargatan í London, langt í frá og vil ég ítreka það við fólk sem er að heimsækja London!! En jæja, jólalögin voru spiluð í botn, verið var að gefa blöðrur og rosa stemmning framundan greinilega.
Við héldum áfram og þegar við vorum að koma á Bond Street stöðina sáum við að verið var að bösta eitthvað lið fyrir utan einhverja krá. Það var mjög skrýtið að sjá um 15 lögreglumenn fyrir utan og innan krána, vera að leita á kráargestum klukkan 10.30 um morgunn. Það þarf eitthvað verulega sérstakt til þess að 15 lögreglumenn séu að vesenast í einum hóp og það er furðulegt að sjá svona marga á pöbbnum á þessum tíma (meira að segja fyrir Breta). Við erum ekki klár á því hvað var í gangi samt, þetta voru mest megnis miðaldra menn sem var verið að leita á og virkuðu ekki sérlega hættulegir. Þetta hefði alveg getað verið upptökur fyrir sjónvarpsþátt eða bíómynd en við sáum engar upptökuvélar samt.
Nú við löbbuðum nokkur skref áfram og sáum þá heilan rúgbrauð (gamlan sendiferðabíl) fullan af mönnum í rauðum skotapilsum. Þeir hrúguðust út úr bílnum nánast í einum hóp. Þetta var furðuleg sjón og við stoppuðum í nokkrar sekúndur áður en við héldum leið okkar áfram.
En já, við fórum í lestina niður á London Bridge og við fórum á uppáhalds matarmarkaðinn minn, Borough Market sem á þessu ári heldur upp á 250 ára afmæli sitt. Þetta er einn þekktasti matarmarkaður heims og það má finna allt milli himins og jarðar á þessum stað, margt lífrænt ræktað og framleitt og beint frá bændunum. Markaðurinn er risastór og er opinn á föstudögum (9-18) og laugardögum (9-16). Mætið snemma því það er algerlega troðið rétt upp úr hádegi. Reyndar er opið hvern morgun frá klukkan 2 að nóttu til 9 að morgni en þá mæta allir þeir sem vilja það ferskasta fyrir veitingastaðina sína (svona eins og Jamie Oliver) og á þessum tíma er víst mikið líf og fjör. Svona hefur þetta verið í 250 ár!! Mæli með heimsókn fyrir alla matarunnendur. Ég keypti mér æðislega góða súpu og brauð enda var rosa kalt, Jóhannes keypti sér vefju með kjúklingi og svo kaffi á Monmouth Cafe og svo keypti ég mér eitthvað rosa gott carob nammi sem var að sjálfsögðu lífrænt, sykurlaust og voða gott.
Við tókum nokkrar myndir fyrir bæði cafesigrun (aðallega á markaðnum enda eins og sjá má á myndinni eru sum borðin eins og listaverk) og svo fyrir urbanmania enda veðrið æðislegt þó að kalt væri.
Nú við röltum með fram árbakkanum og þar dró Jóhannes mig afsíðis ef svo mætti að orði komast. Hann dró mig að skipi frá árinu 1567 sem er staðsett á milli hárra húsa á bökkum Thames. Verulega sérstakt. Þetta skip sem heitir Gullna Hindin var í eigu St. Mary en henni fylgdi sérstök saga. Þetta er sjóræningjalegasta skip sem ég hef séð á ævinni og staðsetningin mjög svo sérstök. Það er hægt að skoða skipið að innan og þetta er alger skylduheimsókn fyrir foreldra með litla stráka (og stelpur) sem hafa gaman af sjóræningjum.
Við trítluðum áfram og skoðuðum næst rústir bygginga frá 12. öld. Vissi ekki að þarna hefðu verið rosa hallir á árunum 1200 og eitthvað. Mér fannst ég vera bara ferðamaður í London (tilfinning sem er fjarlæg mér dags daglega) og ég var opineyg við að skoða þetta allt saman. Jóhannes hafði farið þarna áður og við höfðum ekki farið að skoða þetta saman fyrr en núna. Mjög gaman.
Næst var það leikfangasýning með furðulegustu leikföngum sem ég hef séð eða prófað. Það var eins og að vera inn á einhverju hæli fyrir skrítið fólk því allir voru að toga í spotta á trédúkkum og flissa....aðallega fullorðið fólk samt.
Eftir smá labb löbbuðum við fram á mann í símaklefa sem sló bara á einn hnapp án afláts. Það eru svo sem margir sem þræða símaklefana í von um smáaura en þetta var eitthvað allt annað. Hann var annað hvort að reyna Mors kerfið... eða að ná sambandi við einhverjar lífverur á öðrum plánetum.
Undir öllu þessu hljómuðu tónar frá mörgum tónlistarmönnum sem oft fjölmenna á árbakkann suður fyrir London og spila fyrir ferðamenn. Maður getur heyrt heilu píanó eða fiðlukonsertana og margt af því er svo fallega spilað (t.d. í undirgöngum) að mann langar helst að hlusta lengi, lengi. Ef hefði ekki verið svona kalt þá hefði ég staldrað við í smá stund. Mjög skemmtilegt og ég mæli algerlega með því að fólk leggi leið sína þangað í stað þess að vera á Oxford Street alla daga.
Nú við trítluðum í átt að Westminster lestarstöðinni en rákumst þá á skó sem búið var að hlekkja við ljósastaur með keðju og lás? Öööööööö ok. Kannski hefur viðkomandi verið hræddur um að týna spariskónum sínum?? Þeir voru nú heldur einmanalegir svona við ljósastaurinn en svona er þetta...ef maður horfir í kringum sig þá sér maður stundum eitthvað furðulegt.
Eitt í viðbót sem mér fannst furðulegt... ég hef oft komið á South Bank þar sem öll galleríin eru (gaman að skoða grafíkmyndir og málverk) og oft horft á húsin inn á þessu "torgi". Ég tók meira að segja nokkrar myndir af húsunum....Ég tók samt ekki eftir því fyrr en ég kom heim og Jóhannes benti mér á það að það eru engin hús þar sem ég hélt að þau væru (þ.e. efri hæðirnar)... þau eru máluð á eins og sést á myndinni!!!!!
Ég hélt að allt skrýtið væri búið í morgun þegar við löbbuðum í ræktina en nei...... við sáum inn um gluggann á einu húsinu sem við löbbum alltaf fram hjá og það var búið að klæða ALLT eldhúsið (alla innréttinguna, krana, skápa, vaska, allt....) með álpappír!!! Í loftinu var svo diskókúla!
Svei mér þá ég held að allt sé að verða vitlaust.