Bloggið

Ég er SVO fegin að ég þarf ekki að fara í lest heim. Í staðinn get ég labbað heim í góða veðrinu og þó að göngutúrinn sé ekki langur, bara um 7 mínútur eða svo þá er hann nóg til að teygja aðeins úr sér eftir langa setu. Það er um 28 stiga hiti núna og það eru allir sem vinna með mér kvíðnir fyrir svitabaðinu í lestunum sem bíður þeirra enda er það ekkert grín. Það er búin að vera svona mini hitabylgja í um 1 viku og spáð aðeins áfram. Hitinn á að vera 28 stig á morgun og fram á föstudag og ég er ekki að hlakka til, ég þarf að fara á 2 fundi úti í bæ á morgun og fimmtudag.

Lestarnar eru ekki hannaðar með hita né loftræstingu í huga og það er vel greinilegt þegar maður notar þær í miklum hita. Ég man eftir því þegar ég þurfti að nota lestarnar á hverjum degi. Ég kveið því svoo mikið. Líka þegar hitinn er svona mikill þá fara lestarteinarnir að bogna. Ekki bogna þannig að það sjáist heldur bogna þeir pínulítið þannig að rafmagnið nær ekki alla leið. Þá stoppa þær og hitinn í vögnunum verður algerlega óbærilegur, það er þó skárra þegar þær eru á ferðinni. Nei í hitabylgjum þá fara þær hægar (reyndar ef rignir, ef eru laufblöð á teinunum, ef er of mikill vindur o.s.frv. þá klikka þær, það má ekkert út af bera enda 50 ára gamall tækjabúnaður sem er verið að nota). Ég man eftir því að hafa verið í lest í 35 stiga hita og innandyra hefur sennilega verið svona 45 stiga hiti og það eru engar ýkjur. Það líður yfir marga í svona hita og mann langar helst bara að hoppa út um gluggann. Ef við gefum okkur að ein manneskja gefi álíka mikinn varma og ein 60 watta ljósapera (hefur verið sýnt fram á að það er um það bil sá varmi sem við gefum frá okkur í kyrrstöðu) þá eru um 100 ljósaperur í einum troðfullum vagni og þær eru fljótar að segja til sín í miklum hita.

Annars vita þeir alveg af vandamálinu þessir sem ráða yfir lestunum, vandamálið er bara fjárskortur og einnig það að enginn hefur getið komið með lausn sem hefur virkað fyrir loftræstikerfi neðanjarðalestanna. Vandinn er ekki sá að blása kalda loftinu inn heldur að koma heita loftinu út aftur því það kemst ekki út um göngin. Það er sem sagt engin undankomuleið fyrir heitt loft og þeir sem nota lestarnar grillast því bara, eða sjóða eða steikjast. Þeir hafa heitið 100.000 pundum (um 13 milljónir) í verðlaun fyrir þann sem getur hannað kerfi sem virkar. Nú er bara að setjast að teikniborðinu sko. Held að Smári bróðir hafi verið kominn með hugmynd :) Áfram Smári.

Var að lesa að þeir sem þjást af járnskorti geta orðið óeðlilega sólginir í ákveðnar matartegundir, t.d. vanilluís, frostpinna og lakkrís. Það er því alveg ljóst að Jóhannes þjáist af járnskorti. Ætla samt ekki að segja honum þetta því hann verður ægilega glaður yfir því að fá góða og gilda ástæðu til að borða vanilluís. Ef hann mætti ráða myndi hann sennilega borða cheerios og vanilluís í öll mál. Nokkurn veginn það sem hann gerir ef ég er að heiman. Meiri pjakkurinn sko. Æi hann fer svo sem 5 sinnum í viku í ræktina en samt, einum og mikið af því góða sko hí hí.

Jæja þá eru tónleikarnir búnir. Þetta voru magnaðir tónleikar. Ekki eins sérstakir auðvitað og tónleikarnir í Slane Castle, Írlandi 2001 (enda mjög, mjög sérstakir U2 tónleikar eins og ég hef áður skrifað um og eru taldir með bestu U2 tónleikum frá upphafi, og ekki bara af mér heldur U2 fræðingum og gagnrýnendum) en magnaðir engu að síður. U2 er líka besta hljómsveit í heimi. Það er ekkert vafamál þar á ferð. Bara svo það sé alveg á hreinu.

Við lögðum af stað að heiman (sko í London), ég, Jóhannes, Smári bróðir og Anna Stína konan hans í rúmlega 30 stiga hita. Við vorum mest hrædd um að lestarteinarnir myndu bráðna eins og gerist nokkuð oft (ok bráðna kannski ekki en beyglast illa í svona hita) og að við myndum verða strand á leiðinni og missa af tónleikunum. Hefði leigt þyrlu til að komast á áfangastað. Við tókum lestina til Richmond þar sem við tókum strætó út að leikvanginum. Hitinn í strætó hefur verið svona 40-45 stig og allir að bráðna. Það lak af öllum svitinn enda hitinn nánast óbærilegur. Við komumst svo loksins, í föstu formi (tæplega þó, vorum eiginlega fljótandi) og við okkur blasti risa, risa leikvangur (notaður fyrir Rugby svona yfirleitt) og tekur um 70 þúsund manns. Við vorum öll svo uppþornuð eitthvað (ég var samt búin að drekka tæplega 3 lítra af vatni það sem af var dags) að okkur langaði öll í salt, flögur, nachos, franskar, bara eitthvað með salti í. Við Jóhannes fundum samt ekkert með salti í. Svona saltþörf grípur okkur afar, afar sjaldan bara svo ég taki það fram en hitinn var bara svo mikill og við búin að svitna til helvítis.

Lagalistinn var mjög góður, mjög flott blanda af gömlu og nýju, ekkert lag sem ég saknaði nema kannski Mysterious Ways sem er eitt af uppáhalds U2 lögunum mínum (fyrir utan reyndar svona 30 önnur lög eða 40, eða 50, eða 60). Þeir tóku meðal annars With or Without You sem er óvenjulegt að þeir taki á tónleikum (tóku reyndar í Slane Castle 2001) og það er alltaf magnað, sama hvar maður heyrir það.

Þeir keyrðu hratt í gegn og stemmningin var rosaleg. Svo mikil að þakið fyrir ofan okkur dúaði undan fólkinu sem var fyrir ofan. Við erum að tala um stál og steypu og mér stóð ekki á sama á tímabili. Já svo valdi Bono píu úr fjöldanum fremst og dró hana upp á svið. Bono faðmaði hana og kjassaði og vangaði við hana hálft lagið. Stelpugreyið var í hálfgerðu losti. Spáið í hvað hún er heppin með umræðuefni í partíum næstu 60 árin eða svo! Aumingja sú sem var fyrir aftan hana eða við hliðina á henni. Spáið í höfnuninni. Mesta höfnun EVER. Hefði ekki lifað það af. Kannski eins gott að ég var bara uppi einhvers staðar. Hefði ekki afborið það ef einhver pía hefði verið dregin fram fyrir mig. Hefði grenjað.

Setti hérna inn 2 myndir (tók þær reyndar ekki sjálf)

En já hér kemur lagalistinn.

Lagalistinn frá 19. júní Twickenham

• Vertigo
• All Because Of You
• The Electric Co (+ Bullet With Butterfly Wings/I Can See For Miles)
• Elevation (+ smá bútur af Hot in Herre, enda var HEITT)
• New Years Day
• Beautiful Day
• I Still Haven't Found
• Who's Gonna Ride Your Wild Horses (var víst ekki á upprunalega Vertigo lagalistanum en var alveg hrikalega flott)
• City Of Blinding Light
• Miracle Drug
• Sometimes You Can't Make It On Your Own (bara, bara, bara brilliant)
• Love And Peace Or Else
• Sunday Bloody Sunday
• Bullet The Blue SKy (ásamt bútum úr Please, When Johnny Comes Marching Home, The Hands That Built America. Mjög flottur taktur í laginu, virkilega þétt)
• Running To Stand Still (ásamt afmælissöng handa Aung San Suu Kyi mannréttindabaráttukonu sem varð 60 í gær + bútur úr Walk On (lag sem var upprunalega samið handa henni)
• Pride
• Where The Streets Have No Name
• One (Bono tileinkaði Bob Geldof þetta lag ef ég hef ekki rangt fyrir mér)

Uppklapp

• Zoo Station
• The Fly
• With Or Without You
• Yahweh
• Vertigo

U2 er BESTA hljómsveit í heimi!!!!

P.s. Ívar og Erling, ég vona að þið hafið skemmt ykkur vel :)

Finnst alltaf jafn fyndið að ég sé flughrædd þar sem ég er eflaust í mun meiri lífshættu í strætó en í flugvél. Ég tek yfirleitt strætó heim til Smára og Önnu Stínu á meðan ég er að vinna á Íslandi (leið 140 frá Hverfisgötu og inn í Fjörð). Nú hvá eflaust einhverjir við. SIGRÚN? Í STRÆTÓ? Ég hef nefnilega verið haldin strætófordómum síðan ég var svona 15 ára, viðurkenni það alveg. Hélt að strætó væri bara fyrir skrýtið fólk og aldraða. Þetta hafa reyndar bara verið íslenskir fordómar því ég er alsæl með strætókerfið í London. Maður þarf nánast aldrei að bíða eftir strætó og allir nota strætó (meira að segja fór Victoria Beckham einu sinni með Brooklyn í strætó til að sýna honum hvernig það væri. En að sjálfsögðu með 4 öryggisverði...sem fylltu nánast strætóinn hvort eð er vegna stærðar sinnar.... svo það endaði eiginlega á einkaferð). En sem sagt þá nota ég ekki strætó á Íslandi ef ég kemst hjá því. Mér finnst bara glatað að bíða eftir strætó. Það fyrsta sem ég hugsa alltaf þegar ég sé fólk í strætóskýli er A) Þetta er nú meiri bjáninn að vera ekki á bíl B) Ætli sé eitthvað að þessu fólki, svona í alvörunni? C) Loooooooooooseeeeeeeersssss. Svo keyri ég framhjá bara og alsæl með að vera á bíl. Nema á undanförnum vikum hef ég sennilega flokkast undir C hópinn. Málið er sko að mér finnst hugmyndin með almenningssamgöngum sniðug, minni mengun, færri bílar og allt það. Mér finnst líka gaman að sitja í strætó og þurfa ekki að hugsa neitt, geta hlustað á tónlist, horft út um gluggann (vera með sólgleraugu svo enginn þekki mann reyndar). Það finnst mér allt í lagi. En fólkið sem er með manni í strætó er oft svo skrýtið að mér verður pínu flökurt. Eins og maðurinn með brilliantínið sem strauk sér svona tuttugu sinnum um hárið á mínútu og þefaði af puttunum eða sleikti þá eftir hvert skipti. Ég meika bara ekki svona. Eða konan sem er með störu og starir í svona 15 mínútur á sömu manneskjuna.

Það er annars smá munur á strætóbílstjórum hér og í London. Þeir eru sennilega undir mun meira álagi þar en á litla Íslandi. Þeir allavega segja "fuck" og "fuck you" "you fucking shit" og "bollocks" og annað misfallegt í svona annari hverri beygju sem þeir taka. Þeir eru líka mjög duglegir að nota löngutöng. Vei þeim sem svínar fyrir þá eða bremsar snögglega. Þá er þeim að mæta. Þeir fara jafnvel út úr strætóunum og upp að næsta fólksbíl og lemja á glugga og bölva, hrækja og hóta að drepa mömmur þeirra. Til dæmis. Farþegar á Íslandi eru líka rólegri. Þeir hóta ekki að drepa strætómanninn ef hann bremsar snögglega. Það bölvar enginn ef strætóinn snarhemlar þannig að allt dótið manns hendist út á gólf og sólgleraugun lendi í hárinu á næstu manneskju fyrir framan mig (kom fyrir mig um daginn). Það gerist ansi oft í íslensku strætóunum að þeir hemla (ætli bremsurnar hreinlega séu bilaðar) þannig að fólk þarf að ríghalda sér, gamla fólkið hangir á bláþræði (í bókstaflegri merkingu) og er sennilega að biðja til guðs um að komast heilu og höldnu heim til sín. Það er oft með lokuð augun í strætóferðunum. Íslenskur strætóbílstjóri myndi sennilega geta keyrt í svona 15 mínútur í London áður en honum væri hótað lífláti. Breskir strætóbílstjórar keyra yfirleitt afskaplega varlega af stað og nauðhemla aldrei. ALDREI nema eitthvað mikið komi til. Ég var að lesa um daginn að íslenskir vagnstjórar hafi fengið verðlaun fyrir akstur í einhverri keppni. My ass. Jú eflaust eru til tillitsamir bílstjórar (veit að Maggi "afi" er það) en díses, ég er að spá í að vera bara strætóhrædd í staðinn fyrir að vera flughrædd.

Svo er voða næs að horfa á sjónvarp og svona í bresku strætóunum. Reyndar höfum við lent í hópslagsmálum þar sem einn endaði á því að kveikja í hinum og sátum einu sinni fyrir framan konu sem var að stunda viðskipti ef svo má að orði komast. Var að fara með viðskiptavininn heim. Það versta samt er að sitja nálægt hópi unglingsstúlkna, sérstaklega svartra. Þær eru kolóðar og hávaðinn í þeim er skerandi. Það er líka algengt að heyra svona 6-7 tungumál töluð í einum strætó. Það er ekkert fjör í íslenskum strætó, allir sitja og bíta í varirnar þó að strætóbílstjórar séu að murka úr farþegum lífið með brjálæðislegum glannaakstri og nauðhemlunum. Þarf að endurskoða flughræðsluna eitthvað.